یک نشانه گذاری رایجی که بر اساس رنگ وجود دارد، نشانه گذاری بر اساس رنگ های قرمز و سبز است.

در این دسته بندی بویه قرمز فرمان چرخش به سمت راست، هنگام ورود از آب های آزاد به سمت کانال هارا می دهد.

بویه نشانه گر سبز نیز دقیقا فرمان عکس را می دهد (پیچش به سمت چپ هنگام ورود از آب های آزاد به داخل کانالها).

عکس این موضوع نیز صادق است به گونه ای که بویه نشانه گر قرمز رنگ فرمان پیچش به سمت چپ، هنگام ورود از کانالها به آب های آزاد و نوع سبز رنگ نیز پیچش به سمت راست را فرمان می دهد.

همانطور که اشاره شد، عدد گذاری خاصی برای بویه نشانه گر پلی اتیلنی وجود دارد. بر این اساس، نوع قرمز آن دارای شماره های زوج و نوع سبز رنگ نیز دارای شماره های فرد هستند.

علاوه بر رنگ های قرمز و سبز، نوعی دیگر از رنگ بندی وجود دارد که وسط کانال را جهت ادامه حرکت وسایل نقلیه حمل و نقل دریایی نشان می دهند. این اجسام با رنگ های ترکیبی سفید و قرمز به صورت راه راه رنگ می شوند.

علاوه بر موارد نام برده شده، حروف نیز نقش تعیین کننده ای در نشانه گذاری های مناطق آبی دارند. در واقع یک سری نوشته ها و علائم استانداردی وجود دارند که بر روی بویه نشانه گر نوشته می شوند. این علائم دارای مشخصات هشدار دهنده و نظارتی هستند.

رنگ اکثر این نشانه گر ها سفید رنگ بوده که دارای حاشیه های نارنجی هستند. نوشته های روی آنها نیز به رنگ مشکی می باشد.

بیشتر این نشانه گذاری ها جهت نشانه گذاری مناطق سرعتی، مناطق ممنوعه و مناطق خطرناک به کار گرفته می شوند.

بویه نشانه گر به رنگ های قرمز و سبز نیز معمولا به صورت جفت و در کانال ها کاربرد دارند.

همانطور که اشاره شد، بویه نشانه گر قرمز و سبز دارای یک سری اعداد بر روی بدنه خود هستند.نوع قرمز با اعداد زوج و نوع سبز با اعداد فرد مشخص شده و هنگام ورود از آب های آزاد به کانال ها در حال افزایش هستند.

نوع دیگری از علامت گذاری با استفاده از دو رنگ قرمز و سبز وجود دارد. بر این اساس، در صورتی که رنگ قرمز بالای رنگ سبز باشد، یعنی هنگام ورود از آب های آزاد به کانال ها باید به سمت راست متمایل شوید. در صورتی هم که رنگ سبز بالا باشد، یعنی باید به سمت چپ متمایل شوید.